Włodzimierz Puchalski to wybitny polski przyrodnik, fotografik, reżyser filmów dokumentalnych i oświatowych oraz pionier filmu przyrodniczego w Polsce. Jego filmy zyskały ogromne uznanie w kraju i zagranicą.

      Był pierwszym, który fotografowanie przyrody określił mianem "bezkrwawych łowów". Fotografował m.in. rozlewisko rzeki Narew w Tykocinie, z którym był mocno związany. Wraz z prof. Witoldem Romerem opracował metodę robienia filmów przyrodniczych. Swój pierwszy film przyrodniczy zatytuował Bezkrwawe łowy.  W latach 1937-39 był asystentem prof. Wodnickiego przy Katedrze Anatomii SGGW, gdzie opracował metodę posługiwania się filmami i przezroczami w czasie wykładów uniwersyteckich.

      W 1946 organizował krakowski Instytut Filmowy. W 1949 rozpoczął pracę w Instytucie Zootechniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie stworzył dział dokumentacji fotofilmowej zwierząt. Od 1956 r. pracował w Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi jako operator i reżyser.

Biografia

      Urodził się 6. marca 1908 w Mostach Wielkich około Lwowa. Pasją robienia zdjęć zaraził się już w domu rodzinnym - jego ojciec zajmował się fotografowaniem zwięrząt i krajobrazu. W wieku 14 lat otrzymał od swojego dziadka swój pierwszy aparat fotograficzny. Po ukończeniu szkoły średniej odbywał służbę wojskową w Korpusie Kadetów nr 1 we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1931 roku rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej w Dublanach na wydziale Rolniczo – Leśnym i uzyskał dyplom inżyniera agronomii. Od 1933 roku był asystentem prof. Witolda Romera przy Katedrze Fotochemii Politechniki Lwowskiej, z którym wspólnie realizował filmy biologiczne (głównie ornitologiczne).

      W 1936 roku był autorem pierwszej wystawy w Polsce o tematyce przyrodniczej i myśliwskiej. Zdobył też Złoty Medal na Wielkiej Olimpiadzie Łowiectwa w Berlinie za zdjęcia przedstawiające dzika w lesie. W tym czasie wyjeżdżał dwukrotnie jako polski delegat do największej europejskiej stacji ornitologicznej w Rosji. Stał się powszechnie znany. Wielokrotnie przyjmowany był przez prezydenta Mościckiego (m.in. w 1938 fotografował polowanie organizowane przez prezydenta, w którym uczestniczył Göring).

Otrzymał też wiele zamówień na fotografię przyrodniczą od czasopism krajowych i zagranicznych. Do 1939 roku sześciokrotnie zdobywał pierwsze miejsce w konkursie fotograficznym Łowcy Polskiego.

      W 1939 czynnie uczestniczył w wojnie obronnej. W czasie 2. wojny światowej pracował jako leśniczy w Puszczy Sandomierskiej. Po wyzwoleniu rozpoczął pracę w Katedrze Genetyki. Właśnie po II wojnie światowej nastąpił rozkwit jego twórczości.  W swoich dziełach popularyzował idee ochrony przyrody, pokazywał najrzadsze, ginące gatunki zwierząt i opisywał piękno polskiej przyrody.

      W latach 1957 i 1958 wziął udział w dwóch arktycznych wyprawach na Spitsbergen. W 1978 wyjechał do Antarktyki z wyprawą organizowaną przez Polską Akademię Nauk. Zmarł 19. stycznia 1979r. w czasie wykonywania zdjęć na Wyspie Króla Jerzego i tam też został pochowany. Jego imieniem nazwany został lodowiec w pobliżu bazy H. Arctowskiego na Antarktydzie.  Dla uczczenia pamięci Puchalskiego, począwszy od 1995, organizowany jest corocznie przez redakcję czasopisma Łowiec Polski konkurs fotograficzny jego imienia. Był daltonistą i niemal wszystkie jego filmy oraz fotografie są czarno-białe. Wyjątek to kolorowe zdjęcia z ostatniej wyprawy na Antarktydę. Bogate zbiory zdjęć Puchalskiego można podziwiać na zamku w Niepołomicach.

Źródła

www.wikipedia.pl

www.filmpolski.pl

www.filmweb.pl

Opracowała Ester Konderlová.

_____________________________________________________________________

Wybrana filmografia