Aleksandra

Obraz Stanisława Lenartowicza przypomina, że w trudnych czasach Drugiej wojny światowej było też miejsce na śmiech, który może być wentylem dla cierpienia.

Markéta

Jeden ukradený samopal, mladinká členka polského protifašistického odboje Marie, která žije se svým bratrem a italský voják vracející se z fronty. Základní kameny tohoto snímku, s jejichž pomocí, ukazuje režisér, jak snadno se lidské osudy mohou proplést. Jeden si ani nestačí všimnout, že vlastně bojuje na straně protivníka…

Lodzenatio

Film obejrzałem pierwszy raz w ramach zajęć, i zrobił na mnie bardzo duże wrażenie. Przede wszystkim dlatego, że stanowi potężną dawkę dobrego humoru osadzonego w realiach drugiej wojny światowej. Temat wojenny, często spotykany w polskiej kinematografii, najczęściej związany jest ze smutkiem i nostalgią. „Giuseppe w Warszawie” pokazuje wojnę i jej realia inaczej.

Ewelina

Moim zdaniem najlepsza polska komedia o wojnie i okupacji w Polsce. Cała trójka bohaterów sprawia, że śmiejemy się do łez. Osobiście urzekła mnie scena, w której Staszek przebrany w mundur Giuseppe, złapany przez Niemców, wykrzykując między innymi „Mamma mia” i „Solo mio”, notabene jedyne zwroty, jakie zna, przekonuje niemieckiego oficera, że jego tłumacz nie umie mówić po włosku.  

Michal

Je příjemné vidět takovou pěknou polskou „grotesku“ s pěknou hudbou. Místy jsem se v ději ztrácel, ale zároveň se i postupem času zase nacházel. Ale rozumět ději nebylo zas až tak moc důležité, stejně vám smích nedovolil vnímat všechny detaily. Do teď se mi vybavuje ten pokoj, ve kterém se odehrává podstatná část děje. Děje, který si najde široké publikum v každé věkové vrstvě.

Magdalena

Moim zdaniem najlepiej wypadł Zbigniew Cybulski, tworząc tym samym niezapomnianą kreację, jedną ze swoich najlepszych. Dużo wniósł do filmu również Antonio Cifariello, śmiesząc widzów swoim gorączkowym zachowaniem i łamaną polszczyzną. Elżbieta Czyżewska rozczula i rozbawia jednocześnie swoim dogłębnym oddaniem działalności konspiracyjnej - jej obraz jako drobniutkiej blondyneczki składującej karabiny i granaty we własnym mieszkaniu jest rozbrajający. Wszystkie trzy postacie są niepowtarzalne, tworzą jednak idealne, niezapomniane trio.

Anna

To najlepsza polska komedia z wojną w tle! Dla mnie jest to dowodem na to, że nawet w PRL-u można było zrobić film o wojnie, który będzie świetną komedią bez polityki w tle. Poza tym jest to jeden z nielicznych filmów wojennych, w którym trup nie pada na każdym kroku. Wszystkie postacie są wyraziste i ciekawe, nawet niektórzy niemieccy żołnierze. Cóż jeszcze? Obsada jest rewelacyjna! Cybulski przeszedł samego siebie!

Aneta

Náročnějšího diváka zřejmě neuchvátí.