Filmy v Klubu přátel polského kina

 

Stolař

 

polsky: Stolarz

typ: dokumentární, krátkometrážní

rozsah: 13 minut

produkce: Polsko, 1976

režie: Wojciech Wiszniewski

scénář: Wojciech Wiszniewski

kamera: Ryszard Jaworski

 

Naše definice: W historii życia opowiadanej przez tytułowego stolarza odbija się pierwsza połowa XX w., którą przeżył na warszawskiej Pradze.

________________________________________________________________________________________

 

Komentáře členů klubu: 

 

Selma

Następna historia ludzkiego życia. Zaciekawiło mnie powtarzanie się niektórych ujęć i wspomnienia głównego bohatera - człowieka, który pod koniec swojego życia opowiada o wszystkim, co mu się zdarzyło i czego był świadkiem.

Kamera jakby trzęsie się niepewnie i spogląda na świat z dołu. Wszystko wydaje się tak ogromne, prawie groźne - jak czasy, w których żył stolarz. Dokument się mi podobał. Tak samo jak aranżacja poszczególnych ujęć i całości.

 

Nicol 67

 

W historii życia opowiadanej przez tytułowego stolarza odbija się pierwsza połowa XX w., którą przeżył na warszawskiej Pradze. Ponad 60 lat stolarki z popytem na najpotrzebniejsze w tamtym czasie sprzęty. Od krzeseł, przez okupacyjne skrytki po zestawy pasujące do mieszkań z wielkiej płyty.

 

Sid     ***

Dotąd najciekawszy z obejrzanych przeze mnie filmów Wiszniewskiego. Wreszcie obraz, dźwięk i słowa tworzyły jedność – komentowały się wzajemnie. Ujęcie świata z innej niż naturalna perspektywy oraz nieustanne powtarzanie poszczególnych fragmentów podkreślały absurdalność sytuacji stolarza, a jednocześnie wskazywały na to, że nie jest to sytuacja wyjątkowa.

 

Chrzomszcz     ****

Historia Polski przez pryzmat stolarki. Bardzo ciekawe podejście reżysera, jednak brakowało mi większej ilości wypowiedzi tytułowego stolarza. Więcej szczegółów z życia, tak jak to widział zwykły człowiek- jak przeżył powstanie, robiąc krzyże na groby powstańców, jak nie mógł pracować w zawodzie. Piękne, plastyczne zdjęcia z pomysłem. Bruk w ruchu, przejazd kamery przez blok mieszkalny. Zdjęcia samego stolarza przy pracy. Trochę za często powtarzane urywki ujęć, ale sam zabieg ciekawy. Może nie idealny, ale na pewno ponadprzeciętny dokument.

 

Ogórek    ***

„Stolarz” Wiszniewskiego to dokument, w którym znajdziemy trochę nostalgii, smutku. Główny bohater - stolarz jest zawiedziony. Na uwagę zasługują zdjęcia Jaworskiego, wykorzystanie gry światła i cienia. Trochę ciepła, a jednocześnie trochę smutna historia.

 

Ania

„Stolarz” to film o życiu, o miłości do pracy i rozczarowaniu czasami, w których bohaterowi przyszło żyć. Przez 15 minut słuchamy opowieści tytułowego stolarza o nim samym.

Dokument odebrałam pozytywnie, ale bez rewelacji, niczym mnie nie zaskoczył. Jednak jego zaletą jest z pewnością bardzo dobrze prowadzona narracja i fragmenty innych filmów.

Historia zwykłego człowieka, ale żeby od razu robić o tym film?

 

Joanna Golak

Filmy Wiszniewskiego przedstawiają szare życie zwyczajnych ludzi XX wieku - robotników, którzy dawali z siebie wszystko w pracy, która przynosiła im satysfakcję. Bohater filmu – stolarz urodził się w 1900 roku na warszawskiej Pradze. Znał tam każdy kamień, a każdy kamień znał jego. Do 1969(?) roku prowadził własny zakład, niestety wraz ze zmianą ustroju i zasad społecznych był zmuszony do jego zamknięcia. Od tej pory nie robił już mebli, tylko zwykłe szafki do bloków. Na koniec puentuje, że dla ojczyzny przepracował całe życie, a sam na stare lata został w ciasnym mieszkaniu. Tak naprawdę nie wiadomo, czy był człowiekiem do końca spełnionym.